Είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που νιώθω ΟΚ με το ότι γράφεται άλλος ένας χρόνος στο τεφτέρι μου.
Σιγά, τι 23 τι 24. Αρχίδια. Ναι τα 23 ακούγονται καλύτερα χωρίς αμφιβολία, αλλά εδώ του χρόνου θα είσαι 25 εκεί θα τα χαλάσουμε.
25αρης. Θάνατος δηλαδή. 20something. Ίου και ξεράσματα.
Αλλά, πέραν της αναγούλας, όντως δεν το φέρω βαρέως όπως άλλες χρονιές.
Και αυτό ίσως θα έπρεπε να με ανησυχεί περισσότερο τώρα που το σκέφτομαι...
Not worrying about growing up means that you're growing up which is fucking worrying!
Αλλά, ό,τι και να λέω τα γενέθλια γαμάνε!!
Είναι μια μέρα αφιερωμένη σε σένα! Στο να γιορταστεί το θαύμα της ύπαρξης σου!
Κάθε φορά που κάποιος σου λέει Χρόνια Πολλά και το εννοεί είναι σαν να παίρνεις kudos.
"Ναι, ρε μαν!! Τι γαμώ που υπάρχεις!"
Ναι, κι εγώ χαίρομαι.
Αυτά.
